Elimden Bırakmadılar...
ELİMDEN BIRAKMADILAR...
Bir acayip girdim dostun izine;
“Ayrılıcam” dedim, bırakmadılar.
Bir sinektim, düştüm bal denizine;
“Kurtulucam” dedim, bırakmadılar.
“Arı olacaksın” dedi güzel ses,
Çiçeklere verdim tesbih ve heves.
Tâkatim tükendi, kalmadı nefes;
Ben bıraktım, onlar bırakmadılar.
Muma çevirdiler, alevim yoktu!
Harfi öğrettiler, kalemim yoktu.
Suyu haşladılar da demim yoktu,
Çaya çevirdiler, bırakmadılar.
Aklım bulansa da, hizmetim sürdü,
Hasta ciğerlerim, kanlar öksürdü.
Gönlümün tabîbi halimi gördü,
Çok şükür elimden bırakmadılar.
Köstebekti zihnim, Kıtmîr'e döndü.
“İhramcı” denilen bir Pîre döndü.
Damlayla başladı, nehire döndü;
Bu Sırat'ta yalnız bırakmadılar.
