Bakarsan Hakkı Görürsün
BAKARSAN HAKKI GÖRÜRSÜN
Dünya denen necis leşe, Bakarsan hakkı görürsün.
Kabirdeki dosta, eşe; Bakarsan hakkı görürsün.
Ağın örmüş örümceğe, Tuzağa düşen böceğe,
Karanlık çökmüş geceye, Bakarsan hakkı görürsün.
Mevsim bahar, döner kışa, Kanatlanıp göçen kuşa,
Zaman almış göze, kaşa; Bakarsan hakkı görürsün.
Kış yerini verir yaza. Gönül koyma çoğa, aza!
Parlayıp düşen yıldıza, Bakarsan hakkı görürsün.
Yetmez, vakit ister daha! Naçar, varır feryat, aha…
Bin yıl ömür süren Nuh'a, Bakarsan hakkı görürsün.
Hazan olmuş bir yaprağa, Eritip yiyen toprağa.
Koşuş, kaçış son durağa; Bakarsan hakkı görürsün.
Hakk'tan bol bol fikir dile, Gafil olma bile bile!
Kırmızısı solmuş güle, Bakarsan hakkı görürsün.
Sanma ki zor bu bilmece, Garip yazar hece hece.
Durmaz akar gündüz, gece; Bakarsan hakkı görürsün…
