Meğer Cennet Bura İmiş
MEĞER CENNET BURA İMİŞ
Dost dilinden fermandayım,
Dertlilere dermandayım,
Hadsiz olan ummandayım,
Meğer Cennet bura imiş…
Hak rızasında gönüller,
Lale, sümbül, gonca güller.
Aşk ile öter bülbüller,
Meğer Cennet bura imiş…
Birlik yenir Hakk'ın aşı,
Herkesin eğiktir başı,
Nedamet ile gözyaşı;
Meğer Cennet bura imiş…
Arifler feyiz ekerler,
Aşıklar için dökerler,
Masiva kirin sökerler,
Meğer Cennet bura imiş…
“Allah” deyip döner devran,
Dertli özler eder seyran,
Tüm melekler olur hayran;
Meğer Cennet bura imiş…
Mecnun, çölde Leyla arar,
Ferhat, dağa Şirin sorar!
Kerem, Aslı için yanar;
Meğer Cennet bura imiş…
Kimi tutup “Yerde” dedi!
Kimileri “Gökte” dedi!
Âkil, âlim bilemedi;
Meğer Cennet bura imiş…
