Kalbi Dünyaya Meyleden
KALBİ DÜNYAYA MEYLEDEN
Dairede fare gibi,
Sanki koşmak çare gibi,
Yaşıyor avâre gibi,
Kalbi dünyaya meyleden.
Mangalcıdan kül alıyor,
Kumdan bir evde kalıyor!
Rüzgarları yakalıyor,
Kalbi dünyaya meyleden.
Fakir, yaşlı bir derbeder,
Üstü yırtık; Gören ne der?
Hastalık misafir eder,
Kalbi dünyaya meyleden.
Ne mantıktır, akıl almaz;
Abdest alır, namaz kılmaz!
Hiçbir şeyden tatmin olmaz,
Kalbi dünyaya meyleden...
