Yakub Ol Gönül...
YAKUB OL GÖNÜL...
Yattığın uykudan uyanmasan da,
Yusuf olamazsan, Yakub ol gönül.
Güzelin rengine boyanmasan da,
Yusuf olamazsan, Yakub ol gönül.
Sultan olmasan da Mısır iline,
İmrenmesin kimse garip haline!
Hikmet akmasa da mahzun diline,
Yusuf olamazsan, Yakub ol gönül.
Türlü türlü şerbet içemesen de,
Kaderin dersini seçemesen de,
Şu yuvandan kopup göçemesen de;
Yusuf olamazsan, Yakub ol gönül.
Derin rüyalara tâbir bilmesen,
Kuyunun sırrını zâhir bilmesen,
Zararı yok, gömlek nedir bilmesen;
Yusuf olamazsan, Yakub ol gönül.
Ağla sevdiğine, içinden inle;
Uzaklara bakma, sözümü dinle!
Bir bağ kurulmalı O ve kalbinle;
Yusuf olamazsan, Yakub ol gönül.
Sen dervişsin, gözler kandilisin sen,
Düşene uzanan dost elisin sen.
İhramcızâde'nin bülbülüsün sen;
Yusuf olamazsan, Yakub ol gönül...
(Bu Beyit, doğaçlama okunmuştur)
