Sen Efendim, Sen.. (Peygamberime) -aleyhisselatü vesselam
SEN EFENDİM, SEN... (PEYGAMBERİME) -aleyhisselatü vesselam
Hani Medine'de geldim yanına,
Bana nazar ettin sen Efendim, sen.
Salât, selâm okuyorken canına;
Bana nazar ettin sen Efendim, sen.
Suya döndün sanki, içime aktın,
Bir hikmet söyledin, bir dert bıraktın.
Kamaştı gözlerim; güneştin, yaktın;
Bana nazar ettin sen Efendim, sen.
Ağladım, ki gönlüm doldukça doldu,
Bu sefer ki hüzün bir garip oldu.
Biât ettim sana, içim duruldu;
Bana nazar ettin sen Efendim, sen.
Cennet bahçesinin yamacındaydım,
Ashâb-ı Suffe'nin amacındaydım.
Lübâbe'nin tövbe ağacındaydım;
Bana nazar ettin sen Efendim, sen.
Ayrılmak istedim, hani utandım,
Özürler diledim, vasfını andım.
Ziyaretim, gelip geçecek sandım;
Bana nazar ettin sen Efendim, sen.
Çıktım, gidemedim; geriye döndüm,
Düzeldi nefesim, diriye döndüm.
Ateş gibi yandım, mum gibi söndüm;
Bana nazar ettin sen Efendim, sen…
