“Off” Deme “Af” De!
“OFF” DEME “AF” DE!
Canına kasteden fani hayattan,
Bıkkınlık gelince, “Of” deme “Af” de!
Dünya batağından çıkamaz batan;
İçin sıkılınca, “Of” deme “Af” de!
Deneniyorsundur, sınavdır belki?
Sıkıntıyı veren Mevla'dır bil ki!
Hatanı düşünüp tövbeyle sil ki,
Başın daralınca, “Of” deme “Af” de!
Kadere iman et, Allah yazarı!
Bir sebeple alır serveti, varı.
Seçmekte özgürsün nur ile narı;
Kör nefsin dürtünce, “Of” deme “Af” de!
Sıhhatini alır, hastalık verir,
Sabır kalkanına kurşunlar gelir,
Ne kadar sürecek, Yaradan bilir;
Hiddetin artınca, “Of” deme “Af” de!
Eşinle, dostunla açılır aran,
Tüm dertler dost olur, kalmaz hal soran.
“Keşke ölsem!” dersin, gelmez ki sıran!
Şeytan sataşınca, “Of” deme “Af” de!
Gücünden fazlası düşmez beline,
Sakın eğri bir söz alma diline!
Gün olur, üç kuruş geçmez eline;
İşin ters gidince, “Of” deme “Af” de!
Derin bir "Hû" çekip yok et her şeyi!
Allah'ı zikreden bulur neşeyi.
Aşk sarhoşu neyler şarabı, meyi?
Darlara kalınca, “Of” deme “Hak” de!
