Nefs-i Emmare
NEFS-İ EMMARE
Sende bir varlık var sezemediğin,
İman ile vurup ezemediğin!
Savaş içindesin ölene değin;
Bin erden yamandır nefs-i emmare.
“Mü’minim!” diyemez sahibi kişi,
Kabuğu pek güzel, riyadır işi!
Belli değil neye kulluk edişi?
Taklidi imandır nefs-i emmare.
Cürmü isyan ile boğar dertlere,
Çekemez güzeli, hased fertlere.
Dahi gönderdiği Peygamberlere;
"Rabbim, el aman"dır nefs-i emmare.
Tonla mal-mülk versen, hiç doymaz azar,
“Al garibim!" dersen, “Biter” der, kızar!
Ahbabın ardından hep kuyu kazar;
Zehirli yılandır nefs-i emmare.
Tam üç bin yıl yandı, çıkmadı zarı!
Kandırıp oyalar, pek sever varı.
Yeme, içme, yatma; gaflet şiarı;
Hayvandan hayvandır nefs-i emmare.
Ölümden söz etme, ona çok uzak!
Gençliğin kuralı; “İbadet yasak!”
Yaver-i şeytandır, her demi tuzak,
Sinsice sızandır nefs-i emmare.
Yedi başlı ejder, yıkabilene!
Ehl-i halden duyup bakabilene,
Tevhid ateşiyle yakabilene,
Daldaki hazandır nefs-i emmare…
