“Efendim” Diyor
“EFENDİM” DİYOR
Gezdim Medine'yi, gezdim Mekke'yi,
Tutturmuş bu gönlüm, “Efendim” diyor!
Kulak verip yazdım iş bu nameyi,
Membaını sordum, “Efendim” diyor…
Tavafına vardık, çıktı ahımız,
‘Ah’a berat verir Hakk Penâhımız.
Rahmet saçar, beyti secdegâhımız;
Kâbe'ye yüz sürdüm, “Efendim” diyor…
Fakirler zenginden diler, "Ya meded!"
Bu nasıl cömertlik ey Gani, Samed?
Cennetliği yazar Hacer-ül Esved;
Onca selam verdim, “Efendim” diyor…
Gariban dolaştım tek başıma,
Hasret kucak açtı gözde yaşıma.
Kara donlu beyti aldım karşıma;
Nice devran kurdum, “Efendim” diyor…
O nurlu şehrine gider bin kervan,
Asiye, mücrime manevi derman,
Ahmed-i Mahmud-u Muhammed sultan;
Ravzâsına vardım, “Efendim” diyor…
Aldım hitabını, Kur'an okudum,
Tenha köşelerde nakış dokudum.
Kabr-i şerifinden yana sokuldum;
Bahçesine girdim, “Efendim” diyor…
