40 Olunca Bana Gelme!
40 OLUNCA BANA GELME!
Neden öfke, ne bu çelme?
Renksiz resim çizemem ki.
Kırk oldun mu bana gelme!
Suya yazı yazamam ki.
"Tepe" dersin, dağ olsam da,
Üzüm bitmez, bağ olsam da.
Baklavadan yağ olsam da,
Bir betona sızamam ki.
Ötelerden konu açar,
Kanadı yok, amma uçar!
Ağzı büyük, alev saçar;
Ejderhaya kızamam ki.
Elliye gelmiş Niyâzi,
Definesi var farazi.
Geniş, derin bir arazi;
İğne ile kazamam ki.
Sabah ezanlar uyuyor,
Karnı hep tok, tam doyuyor!
Nefis, şeytan, top oynuyor;
Ben bu maçı bozamam ki.
İnsan muhtaç, her öğün yer,
Boyuna posuna gider.
Kendini bilen şöyle der:
"Altmışımda uzamam ki..."
Dikenleri kesmen gerek,
Miskinliği asman gerek.
Bize genç bir aslan gerek;
Bi sırtlanla gezemem ki…
